We krijgen bij ‘Rootstime’ cd’s van artiesten toegestuurd die in allerlei soorten muziek actief zijn. Vaak gaat het over blues, folk, jazz of rock, maar af en toe ook over meer exotische vormen van creatief muziek maken. Dat is nu ook het geval met de release van het album “Volume Massimo” door de 43-jarige Italiaanse elektro- en synthpopartiest Alessandro Cortini. Hij is afkomstig uit Bologna maar al sinds vele jaren in Amerika wonend en werkend en onlangs terug naar Europa gekomen om er zich in Berlijn te vestigen.

Alessandro Cortini is bij de muziekkenners misschien wel gekend als synthesizer- en keyboardsspeler bij de Amerikaanse elektrorockformatie ‘Nine Inch Nails’ van 2004 tot 2008 en opnieuw sinds 2017 of sinds 2010 eveneens als frontman bij de alternatieve muziekgroep ‘SONOIO’ uit Los Angeles. Onder zijn eigen naam bracht hij tot op heden acht albums op de markt waarvan “Volume Massimo” de laatste is en volgt op het in 2017 op de markt verschenen “Avanti”.

Op die nieuwe plaat staan acht soundscapes waarin de gitaren, synthesizers en keyboards het geluid van deze geheel instrumentale nummers bepalen. Sommigen zullen het experimentele muziek noemen, anderen hedendaagse pop, maar het gaat hier alleszins om creatieve composities die thuishoren in de wereld van de ‘ambient’-muziek. Cortini behoudt telkens opnieuw voldoende aandacht voor een vlotte melodie bij deze nummers die nooit te hard of te experimenteel worden en allemaal afklokken na 5 à 6 minuten, waardoor ze ook niet van eentonigheid kunnen worden verdacht.

Voor de twee video’s bij deze recensie hebben we gekozen voor het knappe “Batticuore” en voor de albumopeningstrack “Amore Amaro”. Beide tracks zijn representatief voor wat u van de nummers op “Volume Massimo” mag verwachten. Van de resterende zes tracks onthouden wij voornamelijk nog “Let Go” en het bombastische “Sabbia”, twee nummers die evenzogoed dienst zouden kunnen doen als soundtrackmuziek bij films of tv-series.

(valsam)